Jaskinia Radochowska

JASKINIA RADOCHOWSKA znajduje się w Górach Złotych w pobliżu wsi Radochów. Wejście znajduje się na skraju lasu u podnóża góry Bzowiec, w dolinie potoku Jaskiniec. Do czasu odkrycia Jaskini Niedźwiedziej, uchodziła za najdłuższą jaskinię w polskiej części Sudetów. O tym, że dawniej wnętrze zachwycało, świadczy przedwojenna nazwa – Reyersdorfer Tropfsteinhöhle (Radochowska Jaskinia Naciekowa).

Pierwsze wzmianki o jaskini pochodzą z 1757 roku. W XIX wieku cieszyła się powodzeniem u lądeckich kuracjuszy. Aleksander Ostrowicz w swoim przewodniku z 1881 r. pisał, że w jaskini są liczne stalaktyty, wejście do pieczary nie jest wygodne, z góry sączy się woda, dlatego nie należy jej zwiedzać w eleganckim ubraniu. W latach 1933-47 jaskinią opiekował się emerytowany górnik Heinrich Peregrin. Poprzez usunięcie namuliska udostępnił nowe nieznane dotąd partie jaskini. Ponadto, w pobliżu wejścia postawił drewniany domek, w którym urządził wystawę ilustrującą historię jaskini. W tamtych czasach bywało tu rocznie ok. 2 tys. osób. Po wojnie jaskinia była otwarta, przez co „kolekcjonerzy” ogołocili ją z większości nacieków; budynek spłonął w latach 60. XX w. Przez wiele lat u podnóża jaskini funkcjonowała w okresie wakacji noclegowa baza namiotowa AKT „Halny” z Poznania. Dawniej do wnętrza prowadziły trzy wejścia. W 2002 r. zlikwidowany został środkowy otwór; dwa pozostałe przeważnie zabezpieczone są kratami.

Pierwsze poważniejsze badania prowadzone były w okresie międzywojennym. W 1935 r. namulisko badał G. Frenzel. W 1936 r. L. F. Zotz odkrył w namulisku skupiska zwierzęcych kości oraz czaszkę niedźwiedzia jaskiniowego. Pojawiła się wówczas hipoteza o zamieszkiwaniu tu człowieka pierwotnego i kulcie niedźwiedzia. Badania prowadzone w 1983 r. przez wrocławskich naukowców nie potwierdziły tej teorii.

Jaskinia Radochowska znajduje się wewnątrz soczewki wapienia, na jej styku z łupkami łyszczykowymi. Powstała pod wpływem erozyjnego działania wód krasowych. Łączna długość podziemnych korytarzy liczy ok. 265 m, na w miarę wyrównanym poziomie. Temperatura wewnątrz jest stała i wynosi ok. 9°C. W jaskini znajdują się trzy krótkie komory położone prawie równolegle do siebie oraz łączący je długi korytarz poprzeczny. Główną atrakcją jaskini jest tzw. Komnata Gotycka (na przedłużeniu środkowego wejścia), ze znajdującym się w niej małym jeziorkiem. Żyje w nim m.in. ślepy skorupiak studniczek tatrzański (Niphargus tatrensis). W jaskini zimuje kilka gatunków nietoperzy. Podczas badań w 1991 r. naliczono 65 sztuk tych latających ssaków. Z bogatej dawniej szaty naciekowej zachowało się niewiele – głównie małe stalaktyty i stalagmity, żebra, grzybki, draperie i nacieki kaskadowe.

Do jaskini prowadzą dwa szlaki turystyczne: zielony, od głównej drogi Kłodzko – Lądek-Zdrój (dojście do jaskini ok. 25 minut) oraz niebieski – z Lądka-Zdroju przez Radochów i kalwarię na Cierniaku (ok. 1,5 godz.). Oba szlaki łączą się u podnóża Cierniaka i po przejściu strumienia, doprowadzają w pobliże jaskini. Dokładniejsza penetracja wnętrza zajmuje ok. godziny.

W maju 2013 r. jaskinia została udostępniona do zwiedzania. Jest czynna od 1 maja do 30 września, codziennie oprócz wtorku. Wstęp płatny.

REKLAMA:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Rozwiąż równanie: *Time limit exceeded. Please complete the captcha once again.