Ratno Dolne – wieś w gminie Radków, w województwie dolnośląskim.
Według tradycyjnych przekazów, pierwszy gród obronny powstał tu prawdopodobnie już w XI wieku. Założyli go Czesi na uczęszczanym trakcie z Broumova do Kłodzka. Na miejscu tego grodu, w pierwszej połowie XIII wieku zbudowano murowany zamek z kamienną wieżą. Pierwsza wzmianka o zamku rycerskim na wzgórzu – siedzibie rodu von Pannwitzów, pochodzi z 1347 r. Po ich przyłączeniu się do spisku przeciw czeskiemu królowi Otokarowi II, zamek wraz z dobrami został skonfiskowany. W piętnastym stuleciu właścicieli było kilku. W 1505 r. zamek nabył Ulrich von Hardegg, który budowlę gruntownie przebudował; w zasadzie powstał wtedy nowy zamek. Ten rok zatem (1505), przyjmuje się jako datę powstania dzisiejszego zamku. Od 1514 r. kolejnym właścicielem był Baltazar von Reichenbach, który w 1563 r. rozpoczął przebudowę zamku w stylu renesansowym. Wówczas m.in. otrzymał on charakterystyczne zwieńczenie attyką. Prace przerwała śmierć właściciela – później znów posiadacze kilkakrotnie się zmieniali. W 1645 r., w czasie wojny trzydziestoletniej, zamek został opanowany i spalony przez wojska szwedzkie. Odbudowę rozpoczęto w 1663 r. W 1675 r. zamek nabył właściciel leżących w pobliżu Wambierzyc Daniel Paschasius von Osterberg, który przez kolejne dwa lata kontynuował odbudowę zamku, zacierając jednak przy tym pierwotny układ i charakter budowli. Zachowano jedynie renesansową attykę; dobudowano tarasy ogrodowe i barokowe budynki. W połowie XIX w. posiadaczem zamku był szkocki szlachcic Waldemar von Johnston. Również w XIX wieku dokonano kolejnej przebudowy zamku. Od 1903 r. wzmógł się ruch turystyczny, w związku z budową linii kolejowej ze Ścinawki Średniej do Radkowa i powstaniu stacji kolejowej „Ratno-Wambierzyce”. Ostatnią właścicielką zamku była Iza von Blanckart, wysiedlona stąd w 1946 r. W latach 50. XX w. w obiekcie ulokowano dom wczasowy Państwowych Gospodarstw Rolnych. W folwarku i zabudowaniach gospodarczych umieszczono PGR, co zdecydowanie rzutowało na funkcjonujący obok dom wczasowy. Kolejnym gestorem ośrodka był Związek Nauczycielstwa Polskiego – wtedy też, w 1972 r., dokonano ostatniego remontu zamku. Wkrótce potem obiekt został opuszczony. W czasach świetności w obiekcie działała m.in. kawiarnia, zaś u podnóża zamku koło jeziora było boisko do siatkówki. Od 1996 r. właścicielem zamku jest Wojewódzki Klub Sportowy „Śląsk” sp. z o.o. z Wrocławia, który podobno chciał w obiekcie urządzić hotel. Nie odnotowano tu jednak jakichkolwiek inwestycji w tym kierunku. Podobno na przeszkodzie stanęły bydlęce wyziewy z sąsiednich obór. Pod koniec lutego 1998 r. zamek częściowo spłonął i od tego czasu popada w coraz większą ruinę. W 2007 r. władze samorządowe chciały odkupić zamek, jednak właściciel odrzucił ofertę.
Zamek w Ratnie zbudowany został na nieregularnym planie na górskim zboczu, dwukondygnacyjny z narożną wieżą. Podbudowany był oranżerią; poniżej opadały tarasowo ogrody. Pozostałością dawnych stylów jest oryginalna renesansowa attyka oraz pochodzący z 1677 r. barokowy portal zdobiący główne wejście. Po pożarze zostały jedynie renesansowe mury bez dachu. Ozdobą całości jest z daleka widoczna wieża – potężna sześciokondygnacyjna konstrukcja na planie kwadratu, zbudowana z kamienia i cegły. Szczyt tej wieży jak i koronę murów wieńczy renesansowa półkolista attyka. Obok zamku stoi kilka budynków również zwieńczonych attyką. Poniżej zamkowego wzgórza rozciąga się 8-hektarowy park z małym jeziorem.