Kalenica (964 m n.p.m.) to szczyt położony w środkowej części Gór Sowich. Jest trzecią pod względem wysokości górą tego pasma. Na wierzchołku znajduje się stalowa wieża widokowa zbudowana w 1933 roku. Wieża ma 20 metrów wysokości i dwa tarasy widokowe (pierwszy na wysokości 14 m). Na górny taras prowadzi 70 metalowych schodów ułożonych wewnątrz wieży. Styl architektoniczny tej wieży jest określany jako modernizm międzywojenny. Istotnie – z daleka wieża przypomina… szyb górniczy.
Wieża widokowa na Kalenicy jest znakomitym punktem widokowym na wszystkie części Sudetów. Rozciągają się stąd szerokie panoramy „na wszystkie strony świata”. Widać m.in. cały grzbiet Gór Sowich, Góry Bardzkie i Złote, Masyw Śnieżnika, Góry Bystrzyckie i Stołowe, Kotlinę Kłodzką, Karkonosze ze Śnieżką, Góry Kamienne i Wałbrzyskie, Masyw Ślęży i pięknie położoną w dole Bielawę. Przy dobrej widoczności widać nawet Wrocław z dominującym charakterystycznym budynkiem Sky Tower.
Wierzchołek Kalenicy ma kształt rozległej kopuły, dlatego turyści docierający tu na początku XX wieku zgłaszali potrzebę budowy wieży widokowej. Wieża zbudowana została z inicjatywy Federacji Towarzystw Górskich przy Sowie (Eulengebirgsverein). Doskonałą okazją była 50. rocznica powstania sekcji bielawskiej Towarzystwa Sowiogórskiego. W celu sfinansowania budowy, wyemitowane zostały specjalne cegiełki. Przygotowanie konstrukcji rozpoczęło się jesienią 1932 r., zaś budowa na szczycie rozpoczęła się wiosną 1933 r. Kratowa konstrukcja z kutego żelaza powstała w warsztacie ślusarskim Kurta Steuera w Bielawie. Ciekawostką jest fakt, że wieża swój debiut miała na podwórzu bielawskiej fabryczki, gdzie złożono ją w celu sprawdzenia stabilności. Później wozami konnymi przetransportowano poszczególne elementy na szczyt Kalenicy. 2 lipca 1933 r., z udziałem szerokiej publiczności, odbyło się uroczyste otwarcie obiektu. Wieży nadano nazwę „Hindenburgturm” od imienia Paula von Hindenburga, piastującego wówczas urząd prezydenta Rzeszy Niemieckiej. Po wojnie wieża straciła swe imię. W latach 70. XX wieku znalazła się w kręgu zainteresowań dzierżoniowskich krótkofalowców. Na szczycie wieży do konstrukcji przykręcona jest mała tabliczka informująca o zawodach krótkofalarskich „Polny dzień UKF – 1974”. Pod koniec XX wieku pojawił się pomysł przetransportowania tej wieży na Śnieżnik, w celu zastąpienia tamtejszej wysadzonej w 1973 r. W 1991 r. przeprowadzona została konserwacja wieży – wzmocniony został fundament a metalową konstrukcję pokryto farbą antykorozyjną. W połowie 2011 r. na górnym tarasie wieży zamontowano skrzynkę, w której pierwotnie znajdował się zeszyt na pamiątkowe wpisy zdobywców szczytu. Niestety, w tej części świata zwyczaj ten nie jest znany i skrzynka aktualnie służy jako śmietnik.
Korzystając z wieży w okresie zimowym należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ schody oraz tarasy widokowe mogą być oblodzone. Obok wieży znajdują się drewniane ławy i stoły, wiata turystyczna oraz miejsce na ognisko.
Na szczyt Kalenicy prowadzi czerwony szlak turystyczny (Główny Szlak Sudecki). Wędrówkę można rozpocząć na Przełęczy Jugowskiej lub ze schroniska „Zygmuntówka”, skąd na szczyt idzie się ok. godziny. Niestety, jest prawie cały czas pod górę, bo „po drodze” zdobywamy dwa inne szczyty: Rymarz (913 m) i Słoneczna (949 m). Trasa nadaje się dla rodzin z dziećmi.